Türk hamamı , Orta Doğu'da ortaya çıkan ve sıcak havaya maruz kalmayı, ardından buhar veya sıcak havaya daldırmayı , masajı ve son olarak soğuk su banyosu veya duşunu birleştiren bir hamam türüdür. Türk hamamı tipik olarak bir odadan veya odadan diğerine hareket gerektirir. Giyinme ve dinlenme odaları gibi ayrı yıkama odaları ve dalma havuzları da hamam binasına dahil edilebilir. Türk hamamı kilo verme, temizlik ve rahatlama amacıyla kullanılmıştır.

Türk hamamının orijinal olarak Doğu Hint hamamının bazı masaj ve kozmetik özelliklerini Roma sıhhi tesisat teknikleriyle birleştirdiğine inanıyor, ancak aynı zamanda farklı özelliklere de sahip. 1699 tarihli bir tanım, çevresel bir farklılığa işaret ediyor: Türk hamamında yüksek pencereli, ışıkla dolu bir tepidarium (sıcak oda) yerine, “renkli külçelerin parıltısıyla seyrek olarak delinmiş kubbeler veya  daha küçük odalarda sarkıt kubbeler. Yarı aydınlık, dinginlik, dış dünyadan soyutlanma tercih edilir.” 

 Eski Türk hamamlarında pandantiflerle desteklenen kubbeli odalardan oluşan bir dizi; her oda serisinde ılık, sıcak ve buharlı alanlar mevcuttu.

Ortadoğu'daki savaşlardan dönen Hıristiyan haçlılar, Türk hamamı konseptini Batı Avrupa'ya geri getirdi. Ancak o zamanlar Avrupalılar bir Türk hamamı için gerekli olan büyük miktardaki sıcak suyu kolaylıkla sağlayamadılar, bu nedenle hamam Avrupa'da çok sonralarına kadar popüler olmadı. Bugün Amerika Birleşik Devletleri , Batı Avrupa, Türkiye ve diğer birçok ülke ve bölgede varlığını sürdürmektedir.